Nieuws

Als ik naar mijn werk ga, ben ik de enige vrouw …

17 juli 2014 – Installatiewerk West-Brabant nieuwsbrief

Marloes Heijligers (28, Zevenbergen) werkt sinds anderhalf jaar als calculator/ werkvoorbereider in het installatiebedrijf van haar vader. Daarvoor heeft ze haar baan als regiomanager in de catering opgegeven. ‘Het is een mannenwereld, maar het bevalt me prima.’

Marloes komt uit een gezin met drie meiden. Na haar VWO gaat ze naar de Hogere Hotelschool in Den Haag. Via een management traineeship op facilitair gebied komt ze in de catering terecht. Ze wordt regiomanager voor de receptie. Maar dan zorgt haar vader voor een onverwachte verandering in haar carrière. “Mijn vader heeft een installatiebedrijf. Hij was al enige tijd aan het nadenken over de toekomst daarvan na zijn pensionering. Toen vroeg hij ons, mij en mijn zusjes, of een van ons interesse had om het bedrijf over te nemen. Het is een familiebedrijf, mijn vader heeft het van zijn vader overgenomen. Mijn zusjes wilden niet, maar ik werd enthousiast. Waarom eigenlijk niet, dacht ik.”

Terug naar school

Enthousiast geworden neemt Marloes een grote stap: ze zegt haar baan op, begint als werkvoorbereider, en gaat terug naar school. “Met mijn economische opleiding kan ik wel een zaak runnen, maar ik vind het belangrijk dat ik weet waar ik over praat; voor de klanten bij het werk opnemen en bouwvergaderingen, maar met name voor je eigen personeelsleden. Als die hier staan met een vraag, dat wil ik wel weten waar het over gaat.”

Marloes kan gelijk instromen in niveau 4, maar heeft vrijwel geen technische kennis. Daarom wordt op het Markiezaat college een speciaal traject uitgezet, een versnelde spoedcursus elektrotechniek. In 1 jaar tijd doet ze alle technische, praktische vakken van niveau 1,2,3 als voorbereiding op niveau 4. “Er is geen handige route voor zij-instromers. Als je diploma langer dan 2 jaar geleden is, moet je gewoon opnieuw beginnen. Ik zat tussen jongens van 16 jaar en moest in alle vakken examen doen, ook Nederlands, Engels en rekenen. Het ROC moet zich aan de regels houden, maar het slaat eigenlijk nergens op.”

Als vrouw tussen de mannen

De overstap van Marloes is er een van een vrouwenwereld (van gastvrouwen bij de receptie) naar een mannenwereld. Ze merkt zeker verschil. “Mannen zijn directer. Ze zeggen het eerder als er iets aan de hand en ze zijn duidelijker. Maar als het dan wordt opgelost, is het ook klaar. Ik vind dat eigenlijk wel prettig.” Ook de werkomstandigheden zijn gericht op mannen. “Ik ga regelmatig mee naar de bouw, om praktijkervaring op te doen. Ik weet als ik mee ga dat ik de enige vrouw ben. Een vrouwelijke schilder kom je een enkele keer tegen, maar dan houdt het op. Dat levert wel eens lastige dingen op, bijvoorbeeld met het gebruik van de damestoiletten; die zijn er niet. Maar als ik dan naar de klant of de aannemer toe stap om een oplossing te zoeken, is dat nooit een probleem.” “Los van zulke praktische dingen, heb ik helemaal geen problemen gehad. Ze proberen wel eens mijn vakkennis uit te testen, met name bij klanten gebeurt dat, maar als ze merken dat dat goed zit, maakt het niets uit. Ik voel me altijd met respect behandeld, ook als ze wel eens specifiek naar mijn mening als vrouw vragen. Ik merk toch wel dat het mannenwereldje door de aandacht voor vrouwen in de branche meer open komt te staan. Dat vind ik een goede ontwikkeling.”

De toekomst

Marloes zal in de zomer de opleiding niveau 4 afronden. Daarna volgen misschien nog wat cursussen aan de w-kant. Verder neemt ze de tijd om het werk en de klanten te leren kennen. Over een jaar of drie komt het moment dat ze het bedrijf zal overnemen. “Dat ik hier terecht zou komen, had ik tien jaar geleden niet bedacht. Het bedrijf is van mijn opa geweest, ik zal de derde generatie zijn. Oma leeft nog, die belt regelmatig hoe het gaat, en ik merk dat mijn vader trots is. Maar ik heb er vooral veel zin in!”